Miejska Biblioteka Publiczna w Łebie imienia Siedmiu łebian z Nieba, Małgorzaty Musierowicz i Maxa Pechsteina.
Biblioteka w Łebie pełni funkcje zarówno Biblioteki miejskiej jak również budynku, w którym organizowane są różnego rodzaju imprezy kulturalne takie jak: koncerty, spotkania autorskie, warsztaty artystów. W bibliotece znajduje się również wystawa pt: „Łeba w starej fotografii”.
Historia biblioteki – ciąg dalszy
Gertruda Okenczyc – Skoczek, autorka przywołanej kroniki, kierowała pracą biblioteki w latach 1951-1980. Na następne pięć lat rolę „pani kierowniczki na placówce” podzieliły pomiędzy siebie Maria Greczko i Jadwiga Szczepańska, a od jesieni roku 1985 wskoczyła w nią Maria Konkol.
Siedziba biblioteki przy ul. Kościuszki 21, kiedyś samodzielna, a później kątem przy klubie Ruchu, na zaledwie siedemdziesięciu metrach kwadratowych, poprawiła się lekko wraz z reformą samorządową i od tego czasu stawała się coraz lepsza. Od roku 1993 baza biblioteki znajduje się w obiekcie przy ul. 11 Listopada 5a. Przez pierwsze dwanaście lat biblioteka korzystała tutaj z gościny Miejskiego Domu Kultury. Od roku 2005 jest „na swoim”, gospodarząc całym obiektem i przyległym terenem.
Poprawa warunków lokalowych wynikała ze zwiększenia zadań realizowanych przez bibliotekę. Klasyczna formuła „gromadzenia, opracowania i udostępniania zbiorów” oraz okazyjnych wieczorków i spotkań autorskich „na placówce” okazała się – jak wszędzie – niewystarczająca na nowe czasy. „Nowe” – cokolwiek dobrego i złego to oznacza. Od 2005 roku biblioteka jest jedyną samorządową instytucją kultury w Łebie, ale już wcześniej znacznie poszerzyła swoją działalność poza wspomnianą klasykę. Początkowo, w gorącym czasie przemian ustrojowych, liczne były spotkania z politykami oraz festyny w regionalnych klimatach. Swoistą specjalnością biblioteki stały się kontakty z niemieckimi ziomkami na zaminowanym (miejscami) polu historii Łeby. W miarę „normalnienia” polityków w bibliotece zastępować zaczęli artyści – najliczniej malarze, później dołączyli rzeźbiarze, „gliniarze” i muzycy.
Dzisiaj, obok kulturalnych fajerwerków, delikatnie i cicho powraca zapotrzebowanie na misyjną klasykę, na szamanów słowa w wydaniu live, czyli po prostu na zwykłe spotkania „na placówce”. A „nowoczesność w bibliotece i zagrodzie” dotyczy przede wszystkim środków realizacji.
Bazowa dla łebskiej biblioteki, obsługującej mieszkańców i turystów, pozostaje twarda klasyka – książka, najprawdziwsza książka, z papierowymi, zadrukowanymi kartkami. I słowo, które było i jest na początku…